Golf is een spelletje, geschikt voor iedereen die ruim de tijd heeft en de regels begrijpt. Maar is dat werkelijk zo? De auteur Wodehouse duikt in de diepere betekenis van deze edele sport. Hij verhaalt op onovertroffen wijze over de gevolgen die een golfwedstrijd heeft voor de deelnemers. Golf wordt een metafoor voor het leven. Golf is geluk!

P.G. Wodehouse kreeg tijdens zijn opleiding in het Engelse Dulwich uiteraard onderricht in cricket, zoals elke kostschooljongen, en ook beoefende hij de bokssport. Later werd hij vooral een enthousiast golfer. Vanaf 1910 schreef hij 34 golfverhalen in 55 jaar tijd. Veel van zijn verhalen worden verteld door het Oudste Lid (de Wijze Grijsaard) vanaf het terras of vanuit de rooksalon van het clubhuis van de golfclub.

Golf blijkt een uitstekende achtergrond te bieden om de Russische literatuur de maat te nemen en golf is een ware maatstaf voor verwerpelijke spelen als knikkeren of croquet. Veel belangrijker nog is de liefde voor de sport: deze liefde bepaalt of een golfer naar een vrouw omkijkt of niet. Een ideale vrouw is uiteraard ook een liefhebster of beoefenaar van deze sport; gelijkgestemde zielen die met een fanatieke blik naar een punt in de verte turen en hun swing vergelijken.

P.G. Wodehouse (1881 – 1975) schreef zo’n honderd romans en verhalenbundels en talloze korte verhalen. In zijn werk neemt hij het Victoriaanse en Edwardiaanse Engeland vaak op de hak. In zijn verhalen is golf een metafoor voor het leven: de wedstrijd tussen twee heren in plusfour bepaalt de toekomst van hun geliefde dame. Wodehouse put bij al zijn verhalen uit zijn eigen ervaringen als golfer.

Leonard Beuger vertaalde negen golfverhalen uit de bundel The Clicking of Cuthbert (1922) in fris ‘modern dutch’ .